Ποιηματάκι ( ιστοριούλα ) για την αποταμίευση!!!

Ο  κουμπαράς  του  Πετράκη!!!

Ένα  ανθρωπάκι  στρουμπουλό

που  χε  στην  πλάτη  ένα  κλειδάκι

χωρίς  να  είναι  κουρδιστό,

ήρθε  για  δώρο  στον  Πετράκη.

- Ωραίος  που ' ναι  ο  κουμπαράς  σου!

του  είπε  η  μητέρα  με  χαρά.

Να  δίνεις  κάθε  σου  ευρουλάκι

σ' αυτόν  τον  κύριο  να  φυλά, 

που  με  το  στόμα  του  προσμένει

όλο  να  τρώει  με  χαρά.

Πάρε  το  πρώτο  σου  ευρώ

σου  εύχομαι  καλή  αρχή.

Όνειρα  αρχίζει  ο  Πετράκης

να  κάνει  τότε  στη  στιγμή.

- Ένα  ποδήλατο  θα  πάρω, λέει,

πιο  όμορφο  από  του  Παντελή

ή  μάλλον  το  αυτοκινητάκι

που΄δα  στο  δίπλα  μαγαζί

και  που  άλλο  όμοιο  δεν  θα  'χει  

κανείς  σ' ολόκληρη  τη  γη.

Ο  Πέτρος  όμως  όλη  μέρα, δείτε,

τσίχλες  και  άλλα  μασουλά.

Σε  σοκολάτες  και  μπισκότα

κάθε  ευρώ  του  το  χαλά.

Ένα  ευρώ  και  δυο

και  ό, τι  του  δίνει  ο  παππούς

γίνονται  βόλοι, στρατιωτάκια

κι  ότι  ακόμη  βάζει  ο  νους.

Έτσι  ο  φτωχός  ο  κουμπαράς  του,

μένει  με  στόμα  ανοιχτό,

λύπη  γεμάτη  η  καρδιά  του

και  το  στομάχι  του  αδειανό.

Καμιά  δεκάρα  άμα  του  μένει,

θυμάται  ο  σπάταλος  Πετρής

να  ρίξει  μέσα  στην  κοιλιά  του,

μη  και  μαζέψει  κάτι τι.

Και να  τος  σήμερα  τρεχάτος

γυρνά  στο  σπίτι  απ' το  σχολειό.

-Μανούλα, λέει  άκου  τα  νέα:

Είπε  η  κύρια  μας  στην  τάξη,

πως  είναι  άρρωστος  βαριά

ο  γέρος  μας  ο  επιστάτης,

ο  γείτονας  ο  κυρ- Θωμάς.

Τα  φάρμακα  του  θ' αγοράσει,

γρήγορα  θα  'ρθει  στο  σχολειό,

αν  η  κάθε  μια  από  τις  τάξεις

του  στείλει  ένα  μικρό  ποσό.

-Μπράβο  Πετρή  μου, ωραία  σκέψη

κι  εσύ  ασφαλώς  θα 'χεις  πολλά!

-Αφού  ολόκληρο  το  χρόνο

τα  μάζευα, άλλωστε  μαμά.

Γκάπ  γκούπ  χτυπούν  το  ανθρωπάκι,

σπάζουν  τον  κουμπαρά  ευθύς,

και  να  το  πάνω  στο  τραπέζι

όλος  ο  βιος  του  στη  στιγμή:

Λίγα  λεπτά, και  τρία  ευρώ

και  μία  λίρα  αγγλική.

-Που  'ναι  τα  ευρώ  Πετράκη; 

Που  πήγανε  όλα  τα  λεφτά;

Τα  χείλη  η  μαμά  δαγκώνει,

καθώς  ο  Πέτρος  τα  μετρά

πέντε  ευρώ  μονάχα

όλου  του  χρόνου  η  σοδειά!...

Πώ!Πώ! ντροπή. Πώ! Πώ! τι λύπη!!

και  στο  σχολείο  είχε  πει

πως  από  πέρυσι  τώρα  θα  χαν

πολλά  λεφτά  συγκεντρωθεί.

-Έχω  μια  λύπη  στην  καρδιά  μου

για  σένα  σπάταλε  Πετρή.

Πήγαινε  τώρα  στο  σχολείο

τούτα  μονάχα  τα  λεφτά

και  μάθε  άλλοτε  παιδί  μου

του  λέει  η  καλή  μαμά

πώς  είναι  όμορφη  συνήθεια

μα  και  μεγάλη  αρετή

να  κάνεις  πάντα  οικονομία

και  να  ιδρώνει  το  ευρώ  στο  χέρι

πριν  να  το  ξοδέψεις  

αν  θες, Πετρή  να  προοδέψεις.