Ο Σεπτέμβρης πρώτα κρύα
τρέχει ανοίγει τα σχολεία.
Ο Οκτώβρης συγυρίζει
ναφθαλίνη σου μυρίζει.
Κι ο Νοέμβρης με βροχή
σκάβει, σπέρνει όλη τη γη.
Του Φθινοπώρου παιδιά,
και τα τρία πολύ δουλειά.
( Ρένα Καρθαίου )
Φθινόπωρο
Έρχεται Φθινόπωρο!
φώναξε τ' αγέρι.
Χελιδόνια φύγετε
στου νοτιά τα μέρη.
Έρχεται Φθινόπωρο!
λέει, το συννεφάκι.
Πρωτοβρόχια φτάνουνε
ξέψυχο δεντράκι.
Έρχεται Φθινόπωρο
είπε το σχολείο.
Τα λουλούδια κλείστηκαν
μέσα στο βιβλίο.
( Βασίλης Χαρωνίτης )
Φθινόπωρο
Φύγανε τα χελιδόνια,
άδειες οι φωλιές,
δε λαλούνε πια τ' αηδόνια
στις τριανταφυλλιές.
Στο καλό! Να ξαναρθείτε
πρόσχαρα πουλιά
κι άγγιχτη θα ξαναβρείτε
την παλιά φωλιά!
Το Φθινόπωρο
Φεύγουν τα χελιδόνια
Κρύωσε ο καιρός
Πέφτουν τα φύλλα απ' τα κλώνια
στο χαντάκι μαζευτήκαν
κίτρινος σωρός
Τέλειωσε τον τρύγο τώρα
πια ο αμπελουργός
κι ήρθε η ευλογημένη ώρα
που θα σπείρει στο χωράφι
στάρι ο γεωργός.
Ο καλός Θεός που βλέπει
την καλή σπορά
και βροχούλες όσες πρέπει
θα του στείλει, να βγουν τόσα,
στάχυα καρπερά.
Το φθινόπωρο θα πάει
θα ρθει η χειμωνιά
θα ρθουν κρύα πάγοι
Κι όλοι μας θα μαζευτούμε στη ζεστή γωνιά.
( Στέλιος Σπεραντσας )
Τώρα που τα φύλλα πέφτουν
κίτρινο χαλί της γης
κι είναι κρύο τ' αεράκι
της ροδάλευκης αυγής
Τώρα που τα φύλλα πέφτουν
και φθινόπωρο αρχινά
νιώθω τη μικρή καρδιά μου
κάτι να λαχταρά
Αχ! Θα αρχίσουνε και πάλι
του φθινοπώρου οι χαρές
τα καινούργια μου βιβλία
οι παλιές μου συντροφιές
Τι παιχνίδια, τι τρεχάλες
στου σχολειού μας την αυλή
όμορφα που θα περνάμε
όλα τα παιδιά μαζί.
( Σ. Ροδη )
Φθινόπωρο
Φύσηξε το πρώτο αγέρι
μύρισε φθινόπωρο στην πόλη.
Τα δέντρα χάνουν τα χρώματα τα ζωηρά
και κάνουν χώρο για τα κίτρινα, τα κόκκινα και τα πορτοκαλιά.
Ο ήλιος κρύφτηκε στα σύννεφα από πίσω
κι ο ουρανός με μιας έγινε πιο σκοτεινός.
Οι πρώτες στάλες δεν θ' αργήσουν
και θα χαρεί πολύ ο γεωργός.
Και να και τα σχολεία αλλάζουν όψη
γέμισαν πρόσωπα οι αυλές
όλα τα παιδιά επιστρέψανε
και ακούγονται παντού χαρούμενες φωνές.
Χειμώνιασε και φεύγουν τα πουλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήγοργά ο πελαργός τα πελαγώνει
κι η φλύαρη χελιδονοφωλιά
χορτάριασε παντέρημη και μόνη.
Του σπίνου χάθηκ` η γλυκιά λαλιά
φοβήθηκε ο μελισσουργός το χιόνι
κι η σουσουράδα στην ακρογιαλιά
δεν τρέχει δεν πηδά δεν καμαρώνει.
Στης λυγαριάς τ` ολόξερο κλαδί
του φθινοπώρου φτωχικό παιδί,
ο καλογιάννος πρόσχαρος προβάλλει,
με λόγια ταπεινά και σιγανά.
Μικρός προφήτης, φτερωτός μηνά
την άνοιξη, που θα γυρίσει πάλι.
(Γεωργίου Δροσίνη)