Και να που πέρασε το καλοκαίρι
και μεγάλωσα κι εγώ
και μου είπανε οι γονείς μου
πώς είναι ώρα για το νηπιαγωγείο!
Τρόμαξα λίγο στην αρχή
δεν ήθελα να πάω
για τέτοια ήμουν τώρα εγώ;
πώς θ' αφήσω το σπίτι μου μοναχό;
Και επιμένανε οι γονείς
πως αφού πάω μια φορά
θα το ζητήσω πάλι
αφού στο όμορφο σχολειό
με γνώσεις σου γεμίζουν το κεφάλι!
Κι όχι επειδή το ήθελα
μα για να μην το χατήρι τους χαλάσω
είπα να πάω κι εγώ να δω
τι πράγματα μαθαίνουν πια
σ' αυτό το περιβόητο σχολειό!
Ξύπνησα το πρωί λοιπόν
πήρα την τσάντα μου στον ώμο
έπιασα το χεράκι της μαμάς
και πήραμε του σχολείου το δρόμο
Και δεν μπορώ να πω
στην αρχή μου είχε φύγει το χαμόγελο
Μα καθώς η ώρα πέρναγε γοργά
γνώρισα ένα σωρό παιδιά
Και μια δασκάλα καλή
και πολύ πολύ γλυκιά
που μας μάθαινε
για όλου του κόσμου τα καλά
Και σαν το μεσημέρι έφτασε
και ήρθε να με πάρει η μαμά
με ρώτησε:
Πώς ήτανε η πρώτη μέρα
από το σπίτι μακριά;
Κι εγώ απάντησα μ' ένα χαμόγελο
μεγάλο, όλο πονηριά
" Νομίζω μ' αρέσει το σχολείο
θα 'ρχομαι κάθε μέρα τελικά.
Μαθαίνουμε πράγματα όμορφα εδώ
μα να σου πω κάτι μαμά;
Εδώ δεν δέχονται μεγάλους
είναι μόνο για ΠΑΙΔΙΑ!!! "
( Δ. Σ )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου